domingo, febrero 28, 2010
Tu puta madre tenía que haber muerto antes de traerte
PD: Los comentarios sobran y por eso los bloqueo, no quiero comentarios de consuelo en otros post, no quiero consuelos.
----------------
Now playing: Surko - Vertedero
sábado, febrero 27, 2010
Hoxe
A pesar de saber poco o casi nada, hoy escribí algo. Me atreví, aunque sé que tendré mil faltas y alguna más. Si algún alma caritativa galega que lea esto quiere corregirme le ruego lo haga y pido mis disculpas por el dolor de ojos que le pueda causar.
Eu empeñome en escribir en galego, non é bo, pero mais aquí estou eu coa morriña. Será o sangue e as miñas entrañas baleiras, o meu corazón botándote en falta. Será que xa non quero seguir aquí nin en ningunha parte. Non se non é ao teu carón.
E saber que vaiche tan cedo, sen ter sabido que estabas aquí. E chamaste, só para provocar, para tenerme sempre a palma da túa man.
Eu son parva. Só por quererche, por crer en ti e crer que poderías quererme, só porque dixeches "si te hubiera conocido antes, igual me quedaba" só para lembrarme que non foi así, que non coñecimosnos "antes" se non despois.
E ti marcharás sempre, e eu quedaré aquí, coa miña morriña, tentando esquecer.
Con o tempo esqueceu que a vida non é só dicir "eu son e aquí estou". Que todos morremos no instante que chegamos ao mundo.
Saudades...
----------------
Now playing: Doctor Deseo - La Luna Lunera (El Amor Mata)
jueves, febrero 18, 2010
Dos punto Zero
Podéis verla a pantalla completa pulsando en la imagen.
----------------
Now playing: Eskixu - Loretxoa
sábado, febrero 13, 2010
Querido diario:
Sigo con la vela azul del post anterior (bueno, ya queda solo su mecha agonizante jugando con otra mecha de otra nueva vela azul), siempre cojo detalles reales de mi vida para escribir historias, porque, como siempre digo, mi blog es solo eso, historias contadas de mil maneras. Nadie me cree, algunos piensan que este es mi verdadero yo. Yo a veces me asusto pensando que pueda ser así. No. Soy algo intermedio a la sonrisa simulada de todos los días y los pesimismos y patetismos de este blog. Sueño, claro que sueño, eso sí es verdad, sueño demasiado, los sueños me marcan, las pesadillas crean mis fobias, pero sin soñar no podría ser yo, cuando no sueño mi vida es gris como los hombres del mundo de Momo.
Ahora, es un arcoiris por duplicado, veo colores que jamas había pensado ante mis ojos, veo mi vida como un caracol dentro de un tren, tan lento y rápido a la vez. Y todo depende del próximo tren, todo depende de mañana y de pasado, y al otro y así un mes sin perder el tren a paso de caracol, para no perder mi vida en un cambio de carril.
Acabo de cortarme las uñas más cortas de lo que las llevo en años, pero soy incapaz de cortar del todo la del dedo meñique, es tan mona, tan pequeña... Yo ya no soy la mona y la pequeña, ahora soy la abuela, las ojeras me delatan. Y sé que alguien se quejará por las uñas.
Hay tantas personas en mi mundo que no puedo olvidar... Quizás tenga un defecto en la memoria que no me permite dejar de pesar en las personas a mi alrededor. Pero tarde o temprano desaparecen, como la vela azul que se extingue. Están nombradas en cada palabra de este blog, de un modo u otro que ellos quizás jamás comprenderían, pero que yo sé cierto. Sé que estás tú que me lees, y lo digo para los que se saben en mi mundo; tú, que también me lees, quizás no estuvieras antes pero estás y viceversa, porque las cosas cambian; tú, que dudas si estás, probablemente no, o quizás te quieras menos de lo que deberías para pensar que es así; tú, que sabes que no estás, quizás te consuele estar en esta frase que te nombra y que por tanto hace que estés.
Y la llama de la vela se derrama hacia la oscuridad... el humo asciende.
----------------
Now playing: Rafastai - Solo (con Toshi)
----------------
Now playing: Novembre - Valentine (Almost an Instrum..
Hoy doble ración de música.
sábado, febrero 06, 2010
Azul 2758C de Pantone, más o menos
Pensé, por hacer algo, que con el frío que entraba por la ventana tenía las manos heladas así que las ennegrezco con el humo y el calor, huelo a carne quemada, huelo a Juana de Arco. Huelo a desesperanza, a 600 kilómetros de distancia; a sueños, al alma... Huelo a guadaña también, y la vela encendida. Azul como el cielo, como un cielo medio nocturno, como un pantone 2758C o un hexadecimal #002072, más o menos.
PD: HOLA.STOP.SIGO VIVA. STOP.VOLVERÉ.STOP y final.
----------------
Now playing: Keny Arkana - La Rage